De koninklijke BMW R18 Transcontinental

De BMW R18 Transcontinental, het is een mond vol. We mochten als motor experts van MotoShare een week lang op pad met zowel de indrukwekkende Transcontinental als de R18 'First Edition'.

Dit moet de vreemdste openingszin zijn die ik ooit heb gebruikt om een recensie van een motorfiets te beginnen. Niettemin was dit eerste gedachte die in mijn hoofd opkwam toen ik voor het eerst de BMW R18 Transcontinental startte.

Ik kreeg direct het gevoel alsof ik twee flessen cola in elke hand hield, terwijl ik ze krachtig van links naar rechts schudde. Na jaren Beemers te hebben gereden ben ik best wel gewend aan het gevoel, maar om aan elke kant een 900cc zuiger te hebben was een geheel nieuwe sensatie.

Omdat MotoShare en BMW Motorrad Benelux een samenwerking zijn gestart om de R18-modellen te promoten, ben ik op mijn caferacer zonder achterspatbord gestapt en heb een uur in in de stromende regen gereden om mijn rit voor deze week op te halen.

Rijdend in stijl, maar tot op het bot doorweekt aangekomen bij BMW Motorrad's Fleet Services, handelde ik snel het papierwerk af en sprong op de R18 om snel naar mijn volgende zakelijke bijeenkomst te rijden.

De pijpenstelen achtervolgden me de gehele rit van nog eens een uur terug naar Amsterdam, terwijl ik mijn uiterste best deed grip te krijgen op dit slagschip.

Traditioneel rijdend met een jethelm met een motorbril had ik om het nog lastiger te maken de extra handicap van constant beslagen glazen. Mijn zeer beperkte zicht maakte de terugreis tot een uitdagende rit inclusief zweterige oksels.

Het kostte me ongeveer een dag om te wennen aan de BMW en het weggedrag ervan, maar dat zat misschien wel meer tussen mijn oren dan iets anders. Het is de enorme omvang van het apparaat dat je op het eerste gezicht kan afschrikken en bij het opstarten begint de fiets behoorlijk met zijn heupen te wiebelen.

Automatisch wil je twee voeten stevig op de grond planten om een gevoel van stabiliteit te creëren, maar na een tijdje zal ook stoppen bij een stoplicht goed voelen met slechts de rechtervoet op de grond.

Ik reed op de 'optie 719' editie die wordt geleverd met zo ongeveer alle extra's (en meer) die je maar kunt bedenken. Alles wat je je maar kunt voorstellen is toegevoegd aan de R18 waardoor hij helemaal compleet is en altijd klaar voor lange afstanden.

De opbergruimte in de zijkoffers worden een beetje beperkt door de luidsprekers die in de deksels zijn gemonteerd, maar laten genoeg ruimte over om spullen op te bergen die je misschien mee wilt slepen tijdens een langere rit. De topkoffer is ruim en laat je er veel spullen in persen die niet in de zijkoffers passen.

Omdat de bovenste kast de grootste was, besloot ik mijn innerlijke hooligan op te slaan in dat kleine donkere grotje. Er was geen plaats voor hem op deze machine besloot ik. Het was grappig om het verschil in mijn houding te ervaren tijdens het rijden met deze geweldige machine. Een ‘koninklijk’ gevoel zo je wilt, gestimuleerd door de reacties die je krijgt van andere mensen op de weg.

De R18 is zeker geen fiets die je vaak op de weg zult zien en de Transcontinental zal wellicht een nog zeldzamer gezicht blijven. Je krijgt dan ook veel ‘tweede blikken’ en voorbijgangers die je de duim omhoog geven.

Dit alles zorgt ervoor dat je (althans dit is het effect dat het op mij had) meer rechtop gaat zitten met een gezicht dat straalt van vertrouwen. Je hebt het allemaal onder controle en je hebt de tijd van je leven. Geen hooligan te bekennen. Een keurige man op een bijzonder fraai gestylde motor.

Echter.. na een paar dagen rijden voelde het alsof de machine en ik al een lange relatie met elkaar hadden. We begonnen met elkaar te spelen en bochten werden weer de gebruikelijke uitnodigingen om het gas flink open te draaien. De top box moet wel de doos van Pandora zijn geweest en ik moet mijn innerlijke demon een kans hebben gegeven om te ontsnappen.

Samen daagden we de BMW R18 vanaf dat moment telkens uit tot een duel en ervoeren we de macht van de 1800 cc motor. Floorboards schraapten regelmatig over het asfalt terwijl het wederzijdse respect tussen rijder en machine bleef groeien. Net als het plezier overigens.

De stuurdemper is een accessoire dat veel stabiliteit toevoegt aan de wegligging op rechte stukken met hoge snelheden (we tikten stiekem de 170 km/u aan) maar zeker ook in snelle bochten rond de 130 km/u.

Met trots vermeld een plaatje op de motor 'made in Berlin'. Het verwijst naar het erfgoed van de R18, maar het heeft het Beierse keurmerk van moderne kwaliteit dat het rijden tot een uitstekende ervaring maakt.

Ondanks zijn grootte is de BMW R18 Transcontinental verrassend wendbaar en heeft hij een zeer korte draaicirkel, waardoor hij zelfs in krappe stedelijke ruimtes gemakkelijk te manoeuvreren is. Helaas zijn deze fietsen breed vanwege hun kuip aan de voorzijde en de koffers naast het achterwiel, dus ik moest mijn gewoonte opgeven om in de stad tussen de rijen auto's naar voren te kruipen om vanuit pole position weg te rijden bij de verkeerslichten.

Tussen de files doorrijden op een snelweg is anders. Wanneer de 'Batwing' in de achteruitkijkspiegel van automobilisten verschijnt, is de onmiddellijke reactie om ruimte te maken en je erdoor te laten. Dat is best een grappige ervaring. Op provinciale wegen gaat deze vlieger meestal niet op. Hoewel ook daar men meestal ruimte maakt, zal het vaak te krap zijn om voldoende marge in te kunnen bouwen voor het veilig tussen de auto’s door rijden.

De reacties van mensen die je onderweg tegenkomt lopen enorm uiteen. De meerderheid zal de BMW bewonderen en commentaar geven op de manier waarop de Duitse fabrikant deze constructie heeft ontworpen. Zoals je mag verwachten, is over elk detail goed nagedacht.. En jazeker, de Bayerische Motoren Werke hebben het weer bijzonder goed gedaan!.

Maar dan zijn er nog de fans van American Iron. Ze zullen beweren dat de R18 Transcontinental niets meer is dan een rip-off van éénn van hun geliefde merken. Ook zullen ze klagen over het feit dat de treeplanken te veel in het midden zijn gemonteerd, wat ze als minder comfortabel beschouwen in vergelijking met de voorwaartse positionering van de forward controls op Amerikaanse machines.

Dit wordt veroorzaakt door de twee gigantische cilinderkoppen die aan weerszijden van het blok uitsteken. Ik heb deze rijpositie niet als ongemakkelijk ervaren. En die cilinders, met de twee flessen Cola die aan de binnenkant krachtig naar links en rechts zwaaien, zijn een zeer aangenaam gezicht, ook tijdens het rijden.

In reactie op de opmerkingen over de positie van de voeten zal ik eraan toevoegen dat het rijden op die grote V-twin-fietsen, vooral in de zomer, soms onaangenaam kan worden met de hitte van de achterste cilinder die je binnenste dijen opwarmt boven de comfortzone. Maar zoals altijd is het een kwestie van zeer persoonlijke voorkeur.

De uitvoering van de Transcontinental in dit artikel geleverd met een pakket genaamd 'optie 719'** . Daar zitten prachtige extra's bij zoals de bijzondere metallic lak die varieert van blauw naar paars al naar gelang de lichtinval. Maar ook met de hand aangebrachte striping, een zorgvuldig met de hand gestikt zadel en tal van andere bijzondere dingen.

Ook heeft men in de fabriek een hele lijst met accessoires toegevoegd, waaronder:

• Hill start control
• Koplamp Pro
• Centrale vergrendeling
• Achteruitversnelling (elektrisch)
• Actieve cruise control
• Automatische bandenspanning sensoren
• Intelligente noodoproep
• Marshal Gold serie Stage 2 Sound blaster (prachtig geluid!)

Mocht je dit cadeau willen toevoegen aan verlanglijstje voor kerst, zorg er dan voor dat je een bedrag ten noorden van € 40.000 in je portemonnee hebt...

In alle andere gevallen zou ik zeggen dat dit een echte 'Dream Bike' is en bij het dromen zal het waarschijnlijk blijven.

Om op een hoge noot te eindigen, je hoeft de BMW R18 Transcontinental niet per se te kopen om hem eens te rijden. Je kunt hem via MotoShare huren! Je vindt deze en andere BMW's hier. Huur hem voor zolang je wilt. Bereid je voor op dagen vol plezier!