De BMW R18, een 1800cc cruiser

Soms zijn er van die momenten, waarop een nieuwe motorfiets gepresenteerd wordt, je dan de foto’s daarvan ziet, en dat je dan bij jezelf denkt: “Mwah, niets bijzonders”.

Zoiets gebeurde ook toen ik de eerste foto's van de nieuwe BMW R18 op het internet zag circuleren; eerlijk gezegd was ik er niet meteen van onder de indruk. “Nog een merk dat zich aan het cruiser-segment waagt” dacht ik.

Waarom zou BMW, die de afgelopen 20 jaar, dominant marktleider is in het ‘adventure’ segment, zich wagen aan de primitieve, zware, door Amerikanen gedomineerde, cruisersegment? Desalniettemin waren de persberichten vrij duidelijk. Wat blijkt, de R18 harkt terug naar het erfgoed van BMW dat teruggaat tot één van de eerste BMW-motorfietsmodellen; de R5 uit 1936/1937. Veel van de inspiratie voor de moderne R18 komt van deze specifieke motorfiets. Bovendien was het niet BMW's eerste poging om de zware cruisermarkt te betreden in de recente geschiedenis. Wie herinnert zich nog de R1200C? Dat bracht BMW nauwelijks het succes waar ze op gehoopt hadden, daar kon zelfs James Bond niets aan veranderen. Desondanks was ik er niet meteen van de R18 onder de indruk. Het ziet er mooi uit en het chroom is glanzend, dat was het wel zo'n beetje.

Althans, dat dacht ik.

Totdat je de specificaties leest. Dan doemt langzaam het besef dat er stiekem toch iets heel provocerends is aan de R18. Om te beginnen is er die enorme motorblok. Een 1800cc 2-cilinder boxer om precies te zijn. Nog steeds luchtgekoeld, maar met een upgrade in de vorm van een externe oliekoeler. Het 90pk piekvermogen dat bij een vrij lage 4750 tpm bereikt wordt valt reuze wel mee gezien de cilinderinhoud, maar dat koppel van 158 Nm bij 3000 tpm! Dat is wat mijn hart sneller doet kloppen; dit moet ik proberen!

Dat deed ik dus ook, uitproberen. BMW Motorrad Nederland nodigde ons uit om hun basis versie van de R18, genaamd 'First Edition', en de volvette versie van de R18 bekend als de 'Trans Continental' uit te proberen.

“Wow, dit ding is enorm!”

Dat was het eerste wat in me opkwam toen ik R18 in levende lijve zag. Het is dat gigantische motorblok die je versteld doet staan. Maar liefst 900cc aan elke kant, met zuigers die zo enorm zijn; zoiets heb ik niet eerder gezien. De zwarte kleur met witte ‘pin stripe’ is eenvoudig en elegant tegelijkertijd. Het ziet er tijdloos uit op de R18. Dan zijn er nog de mooie, chroom gepolijste fish-tail uitlaatpijpen; ze zien er ontzettend mooi uit. Ik wou dat meer fabrikanten ze op een cruiser zouden zetten!

Wat BMW Motorrad heel goed heeft gedaan met de R18, is de doorgaans lelijke katalysatoren verbergen. Die zitten nu onder de motor en tussen de uitlaatpijpen; mooi uit het zicht dus. De dikke wielen met roestvrijstalen spaken en zwarte velgen dragen bij aan die gedistingeerde look en feel. Maar de 'piece-de-resistance' moet toch echt de blootliggende cardanas zijn. Het is zo ongelooflijk old-school, om spontaan verliefd op te worden. Zo bouw je een retro fiets!

Wanneer je je been over de motor zwaait, voel je meteen dat je op iets speciaals zit. De snelheidsmeter is minimalistisch. Maar vergis je niet; de R18 heeft een LCD-scherm waarmee je toegang hebt tot informatie waar de meeste motormerken jaloers op zouden zijn.

De R18 komt tot leven op dezelfde manier als de meeste moderne auto's en motoren. Met een elektronische sleutel die je in je zak houdt. Een druk op de power-knop blaast adem in de motor, gevolgd door een sonore, zachte roffel. Er zijn 3 rij-modes waaruit je kunt kiezen: Rock, Roll en Rain. Ik moest raden wat Rock en Roll deed, maar er was weinig twijfel over de Rain-modus. Dit beïnvloedt de gasreactie en tractiecontrole, op een niet storende manier. Rock zou op de meeste fietsen vergelijkbaar zijn met de 'Sport'-modus en Roll is het equivalent van 'Normal' of 'Touring'. Ik heb de R18 op Rock gehouden, omdat het een zeer bruikbare modus bleek te zijn.

Haal de BMW R18 van zijn zijstandaard en de eerste uitdaging doet zich meteen voor; 345 kilogram aan gewicht in balans houden. Het balanceren van de R18 bij stilstand is op zijn zachtst gezegd een uitdaging. De motor aan het rollen krijgen helpt.

Eerste gedachte: “Deze fiets rockt!” Letterlijk!

De geringste beweging van het gashendel resulteert in een enorme zwaai naar link, veroorzaakt door de massa traagheid van het vliegwiel; die enorm moet zijn. Toen werd ook de tweede uitdaging duidelijk: je houdt beide voeten stevig op de grond als je optrekt in de eerste versnelling, in elk geval wanneer je voor het eerst van start gaat. Als je dat vergeet, dan riskeer je de motor naar links te kantelen door de pure kracht van het draaiende vliegwiel. Maar, zoals we eigenlijk wel hadden verwacht van BMW, verbergt de R18 haar gewicht vrij goed zodra de massa in beweging is.

Een leuke extra van de R18 is de 'achteruit' versnelling, die handmatig bediend moet worden. Dit helpt, indien nodig, bij het achteruit bewegen van de fiets zonder eruit te zien alsof je met een beer worstelt.

Het geluid dat de uitlaten produceren bij vollast is magnifiek. Het doet me denken aan het geluid dat een V8 turbo-diesel; diep en kort. Met een vergelijkbare powerband ook! Een kleine draai van de rechterpols resulteert in een bovennatuurlijke versnelling. Het voelt alsof de weg onder je banden door beweegt, niet andersom.

De R18 nodigt uit tot serieus kilometers vreten. Je hoeft niet te ver naar voren te rijken om het stuur te grijpen en het zadel is zeer comfortabel. Enkel de zitpositie laat wat te wensen over. Als je een grotere schoenmaat dan maat 43 hebt, dan zul je moeite hebben om te voorkomen dat je voeten de cilinders en luchtinlaat raken. Je wil eigenlijk met je voeten wat verder naar voren zitten, iets relaxter, maar dat kan niet. In plaats daarvan, lijkt het soms alsof je op een kleine campingstoel zit. Jammer, want het had een enorme verbetering van de rijbeleving kunnen worden. Ongetwijfeld gaan daar nog creatieve oplossingen voor bedacht worden. Wellicht een ouderwets zweefzadel?

Hetzelfde geldt ook voor de vering. De Showa-voorvork werkt onder de meeste omstandigheden goed, maar de ZF achter schokdempers, met een beperkte veerweg van slechts 90 mm (!) kan best straf aanvoelen op alles wat niet zijdezacht asfalt is. De remmen zijn goed te noemen voor zo'n enorme motorfiets, maar ze zijn lang niet zo goed als bijvoorbeeld de radiaal gemonteerde Brembo’s die te vinden zijn op de Moto Guzzi 1400 California. De 16-liter brandstoftank bood voldoende bereik voor een comfortabele rit zonder ‘range anxiety’ te krijgen. We kwamen uit op een gemiddeld verbruik van rond de 1 op 16, onder wisselende rijomstandigheden. Ritten van 2 uur worden moeiteloos gedaan, vooral met leuke opties als cruise-control en verwarmde handvatten, die (vanzelfsprekend, want BMW) feilloos werkten.

Over het algemeen was de BMW R18 'First Edition' een zeer aangename verrassing, tot het punt waarop we een wederopstanding van de custom-cruisers voorzien. We heb eerder wederopstandingen van retro-stijl motorfietsen gezien, denk aan caféracers en scramblers. Zou de cruiser het volgende grote ding kunnen worden? Als dat zo is, dan heeft BMW wat mij betreft, de lat behoorlijk hoog gelegd.

Net als bij elke andere nieuwe BMW is er een accessoires catalogus die eindeloos lang lijkt te zijn. Het is een lijst met exclusieve en hoogwaardige opties, waar een potentiële koper uit kan kiezen. Denk aan bijvoorbeeld cruise control, speciale lak, speciale wielen, verwarmd comfortzadel (daar is ‘ie weer) en ga zo maar door.

De vanaf prijs is net onder de €28.000 (in Nederland), maar de prijs kan evengoed nog behoorlijk oplopen, afhankelijk van de gekozen aankleding. En dan loopt de teller al snel op tot bijna €40.000. Dat is veel geld en de vraag is of de nieuwe BMW R18 het waard is. We laten de markt beslissen, maar het zou geweldig als we dit beest van een motor vaker op de Nederlandse wegen zouden zien!

Geef de prachtige BMW R18 een kans! Je vindt de R18 hier en huur hem voor zolang je wilt via MotoShare. Bereid je voor op dagen vol plezier!